One upon a time...
Als kleine meid (euhm ja, jonge meid want heel veel ben ik niet gegroeid 😉) stond ik met mijn vader in de donkere kamer (eigenlijk de kelder die omgebouwd was tot donkere kamer) te genieten van het moment waarop het fotopapier in een badje lag en het beeld tevoorschijn kwam. Maar een kleine meid wordt een puber en dan ben je met andere dingen bezig 😉
Die tijd is inmiddels lang voorbij en alles begon weer te kriebelen toen ik in 2018 een basisworkshop fotografie volgde. Al snel had ik een tweedehands camera gekocht en volgde ik nog een aantal workshops zoals landschapsfotografie, druppelfotografie, urbex, belichtingstechnieken, extreme macro, …
Ik kreeg ook de kans om een aantal opdrachten te doen voor een andere fotografe en mee te gaan als second shooter op huwelijken. Op die manier heb ik heel veel geleerd. Ik merkte dat fotografie me zoveel voldoening en energie gaf en besloot om mijn carrière als SAP consultant in IT af te bouwen en mijn eigen weg te gaan. Ik wilde mijn eigen stijl ontwikkelen, kortom mijn ding doen. Maar hoe begin je eraan?
Voor mij was de opleiding bij Het Fotografieinstituut het antwoord.
Ik vond dat ik als fotograaf ook geloofwaardiger zou overkomen met een opleiding achter de rug. Of dat effectief ook zo is, dat weet ik niet, het gaf me in ieder geval het nodige zelfvertrouwen om erin te vliegen. Dankzij de opleiding heb ik mijn camera veel beter leren kennen (ik kon het niet laten en had ook een full frame tweedehands gekocht, we zijn intussen de beste cameraatjes), ben ik anders gaan kijken en bewuster gaan fotograferen. Dit was wat ik nodig had. Ik was klaar om de sprong te wagen en mijn vroegere carrière vaarwel te zeggen.
En toen... kwam corona... Fotograferen mocht grotendeels niet meer maar er moest brood op de plank komen. Iedereen moet eten he :-) Terugkeren naar mijn 'oude' leven was voor mij geen optie. De fotografie-wereld was waarin ik wilde vertoeven. Ik kwam de vacature van store manager in Kamera Express in Dilbeek tegen en dat was wat ik zocht! Ik bleef in de fotografie-wereld, leerde mensen kennen met dezelfde passie en gedrevenheid en er kwam brood op de plank. Ideaal!
Gelukkig was ook corona een eindig verhaal.
Gedurende de jaren heen is mijn passie voor fotografie alleen maar sterker geworden. Ik waagde de sprong en werk nu als fotografe in hoofdberoep. Ik kan oprecht zeggen dat ik mijn beroep met volle goesting doe. Ik maak zo graag mensen gelukkig!
